Het aantal weeshuizen groeit. Vooral in conflictgebieden en gebieden die zijn geteisterd door een natuurramp of een epidemie zoals aids. Zo waren er in Liberia in 1989 tien weeshuizen en in 2008 waren het er al 117. In Zimbabwe kwamen er tussen 1996 en 2006 24 weeshuizen bij. In Cambodja groeide het aantal weeshuizen tussen 2005 en 2010 met 75%. Deze misstanden worden, hoe wrang ook, mede veroorzaakt door weeshuistoerisme en donaties van westerlingen.

Undercover in weeshuis

In 2014 verbleef documentairemaker Eline Bodbij undercover in weeshuizen in Cambodja. Ze ontdekte dat de meeste kinderen geen wees waren, maar waren weggehaald bij hun ouders om voor wees ‘te spelen’ wanneer er toeristen kwamen. Toeristen werden verleid om eten voor de kinderen te kopen, dat vervolgens op de lokale markt werd doorverkocht.

Lees hier meer over de documentaire van Eline.

Retourtje doneren

Karin van Mullem en Arno Rozema maakten de documentaire ‘Last Minute Weeshuis’, over de knelpunten van vrijwilligerswerk in twee Peruaanse weeshuizen. Mensen die zij spraken vertelden dat goed betalende vrijwilligers een lucratieve inkomstenbron zijn. De vrijwilligers en hun inkomsten waren soms belangrijker dan de kinderen.

Bekijk de trailer van ‘Last Minute Weeshuis’. 

Bestemming onbekend

De organisatie Next Generation Nepal legde op onthutsende wijze vast hoe ronselaars arme ouders overhalen hun kind, tegen betaling, mee te geven. Ze beloven een kostschool en een goede opleiding in de stad. Maar in werkelijkheid is het een weeshuis in een van de toeristendistricten in Nepal. Je betaalt als vrijwilliger veel geld om in zo’n weeshuis te werken. En eenmaal terug word je gevraagd extra fondsen te werven voor ze. Zo blijft het systeem in stand.